Hoe leg ik uit waarom ik besloot om deze behandelingen apart aan te bieden?

 

Laat ik eerst uitleggen hoe ik me gewaar werd dat ik kan voelen wat er in een ander z’n lichaam gebeurt. Dat ontdekte ik rond 2008/2009 tijdens het geven van Jikiden Reiki behandelingen. Ik was in training om Jikiden Reiki shihan/leraar te worden, dus wilde veel uren maken. Ik merkte tijdens de reiki sessies op dat ik dingen in mijn lichaam voelde die er voorheen, voordat ik begon met behandelen, niet waren. Dus vroeg ik mensen wat er aan de hand was op een bepaalde plek, als ik bijvoorbeeld ineens pijn in mijn rechterheup voelde of in mijn linker oor. Vaak bleek er op die plekken in hun lichaam wat aan de hand te zijn of te zijn geweest. Ik leerde dit gewaar zijn te gebruiken tijdens Reiki behandelingen, dat ik moest volgen wat ik voelde, en waar ik mijn handen moest leggen ook al kwamen mensen om een hele andere reden. Toen ik in Zuid-Afrika woonde en Reiki gaf en dit soort vragen aan mensen stelde, schrokken mensen vaak (hoe kan zij dat nou weten?). Daar leerde ik bewuster om te gaan met dit gegeven, want niet iedereen zat erop te wachten.

 

Enkele jaren daarvoor had ik ervaringen waar ik geen acht op sloeg maar die een aanwijzing waren van mijn ‘mediamieke’ of paranormale begaafdheden zoals dat nu wordt genoemd. Ik zag gebeurtenissen in de toekomst die ik niet kon weten. De allereerste herinnering die me bijstaat was op het moment dat mijn moeder in het ziekenhuis werd opgenomen in 2004. Later vertelde een ander gezinslid dat ik verteld had over ‘beelden’ die ik had gezien toen dit net gebeurd was. Kennelijk had ik die verdrongen en ook dat ik haar erover verteld had, maar ik herinnerde mij die beelden wel degelijk.

Ik ‘hoorde’ ook dingen en dacht zelfs op zeker moment dat ik gek aan het worden was. Dit was tijdens een burn-out periode na het overlijden van mijn moeder in 2005. Ik was me overigens gewaar van haar aanwezigheid bij het bezoeken van haar graf. Toen rook ik de geur van de talkpoeder die zij gebruikte toen we nog in Suriname woonden. Overbodig om te zeggen dat ik daar lichtelijk nerveus van werd.

Het bleef niet beperkt tot fysieke gewaarwordingen. Ik voelde mensen hun verdriet en hun woede tijdens behandelingen, en ik werd ook gewaar van de aanwezigheid van ‘anderen’, aan gene zijde om het zo maar te zeggen. Inmiddels had ik wonend in Kaapstad (2014 e.v.) meerdere trainingen gevolgd om te communiceren met entiteiten en er veel over gelezen en ermee ‘geoefend’. Mijn voelen en gewaar zijn raakte steeds beter ‘afgestemd’ op wat er zich aandiende. Het werd iets ‘natuurlijks’ om andere energieën te voelen en te duiden. Ik zag het niet als iets uitzonderlijks. En of het zich nou aandiende tijdens een Access Bars of Reiki behandeling, maakte niet uit. Afhankelijk van de klant deed ik er wat mee (het ter sprake brengen) of niet.

Tussen 2014 en 2021 heb ik in het werk dat ik deed veel geleerd over vorige levens, hoe daarmee om te gaan als het zich aandiende bij cliënten, tijdens trainingen online of in persoon. Ik leerde over fragmenteren van innerlijk kindsdelen en hoe ik mensen kon begeleiden naar integratie.

 

Na het overlijden van mijn man in augustus 2021 besefte ik pas de impact van dit alles.

Ik kon met hem praten, alsof hij nog steeds hier was, ook al was zijn lichaam er niet meer. Dit begon op de tweede dag na zijn fysieke overlijden. Daarom begon ik enkele dagen na zijn dood, dankzij een cursus Automatisch Schrift in een ver verleden, onze conversaties op te schrijven omdat ik bedacht dat ik het allemaal niet zou onthouden. Ik vroeg hoe het daar eruit zag, waar hij was en hij vertelde wat hij daar allemaal deed.

 

Zelf merkte ik op hoe mensen reageerden als ik erover vertelde. Ik kon het ook niet aan iedereen vertellen, voelde schroom vanwege hun reacties. Tijdens de diepe rouw om het verlies was het kunnen praten met hem een grote troost. Maar het gemis ging daardoor natuurlijk niet weg. Soms weet ik niet eens hoe ik dat eerste jaar na zijn dood doorgekomen ben. Door veel geld te verspillen aan cursussen en trainingen en individuele sessies die soms iets van de pijn verlichtten maar vaak ook niet. Ik liep dus vast en begon uit noodzaak met familie opstellingen

Als een geliefde overlijdt dan heb je niet alleen met dat feit te maken, maar het verleden en alles wat resoneert met verlies/pijn/verdriet/you name it, staat voor je neus. Wachtend tot je er wat mee doet, of dat nou verdoven is of verdringen of het aangaan en ‘het beest in de bek kijken’. Ik deed dat laatste, in eerste instantie niet eens bewust. Ik moest, zoals de Engelsen zo mooi verwoorden ‘brutally honest’, genadeloos eerlijk naar mijzelf kijken. En mijn eigen schaduwkant onderzoeken. Dat deed ik in de opstellingen in groepsverband en in de opleidingen Familie-Organisatie/Ziekte Opstellingen vanaf 2022- tot heden. Het heeft mij geholpen bij het omgaan met het overlijden van mijn man, als een soort alternatieve psychotherapie, maar dan zonder praten en voornamelijk voelen. Niks ten nadele van praten, alleen lag daar niet mijn behoefte, ik kon wel verwoorden wat er aan de hand was, maar moest kijken naar pijn die het overlijden veroorzaakte en oude pijn die omhoog kwam.

 

Het bracht me ook op dit pad dat ik kennelijk te volgen heb. Ik ontmoette de afgelopen jaren mensen die voorheen niet hardop durfden toe te geven dat ze ‘dingen’ zagen of hoorden of voelden. Door er met hen over te praten, door mijn ervaringen en kennis van de afgelopen 10 jaar durfden zij over de drempel om hun eigen gewaar zijn te erkennen.. Door samen met hen met hun overleden familieleden te praten bijvoorbeeld, durfden ze hun eigen capaciteiten op paranormaal gebied te onderzoeken. Deze gesprekken vonden plaats tijdens een telefoongesprek of als ze bij mij op de behandeltafel lagen. Ik stimuleer mensen op de manier waar ik er mee omga (nuchter en zonder vaag gedoe).

Toen iemand het benoemde als ‘mijn mediumschap’ voelde ik naast schrik ook weerstand, omdat ik daar allerlei ideeën over had, kennelijk. Ik heb geen opleiding in ‘mediumschap’ gevolgd. Dit is mijn verhaal en wat ik doe.

Hoe je het ook noemen wilt. Als je je herkent in wat ik vertel, of je hebt vragen omdat je iets vergelijkbaars hebt meegemaakt leven, neem gerust contact op.